Dok su hidromasažne kade obično povezane sa opuštanjem i mehurićima, postoji jedna koju sigurno ne biste želeli u svom lokalnom spa centru...
Takozvani "Đakuzi iz pakla" nalazi se na dnu Meksičkog zaliva, a njegove toksične vode imaju efekat sličan onim iz horor filmova na gotovo sve što mu se previše približi. Ovaj zlokobni bazen u obliku činije leži na gotovo 1.000 metara ispod površine vode i meri 30,5 metara u širini i 3,7 metara u dubini, prema podacima Nautilus Live.
Otkriće ovog zabranjenog đakuzija se desilo tokom terenske istrage 2015. godine koja je istraživala hladne izvore u ovom regionu. Hladni izvori su mesta gde ugljovodonici – organska jedinjenja koja čine naftu i gas – izlaze iz morskog dna i ulaze u okolnu vodu. U Meksičkom zalivu, ugljovodonici izlaze zbog pomeranja slojeva soli koji su se formirali u Zemljinoj kori kada je voda isparila iz drevnog mora pre nekoliko miliona godina, kako navodi Live Science.
"Đakuzi iz pakla" je dobio svoje ime nakon što su članovi ekspedicije 2015. godine primetili mrtve rakove i druga razna stvorenja kako leže "ukiseljeni" unutar hladnog izvora. Zapravo, ta stvorenja su tako dobro "balsamovana" da bi njihovi ostaci mogli ostati savršeno očuvani decenijama, ili čak duže.
"Ove veće organizme zaista ne privlači ova tečnost – ili možda dolaze ovde da umru," rekao je Skot Venkel, morski hemičar, u video zapisu otkrića. Njegov kolega Erik Kordes, koji je koautor studije o ovom izvanrednom pronalasku, dodao je: "Znamo za [bazene slane vode] već 30 godina, [ali] ovaj je bio prilično spektakularan kada je otkriven. To je jedan od najfascinantnijih koje sam video."
Slane vode ovog podvodnog jezera rezultat su mehurića ugljovodonika koji prolaze kroz zakopane slojeve soli, prema Kordesovoj studiji, koja je objavljena u časopisu Oceanography 2016. godine. Ova slana voda je do četiri puta slanija od okolne morske vode, što je čini mnogo gušćom i sprečava mešanje dve vode.
Temperature vode unutar bazena dosežu do 19°C, što u kombinaciji sa intenzivnim sadržajem soli stvara smrtonosno okruženje za sva stvorenja, osim nekoliko bakterija i nekih posebno otpornih organizama. Slana voda takođe sadrži visoke nivoe vodonik sulfida i metana, koje jedino dagnje mogu da tolerišu. Zapravo, dagnje pomažu u održavanju strmih "zidova" koji okružuju bazen.
Ove školjke preživljavaju u dubokom okeanu zahvaljujući simbiotskom odnosu sa bakterijama koje žive na njihovim škrgama. Bakterije koriste rastvorene gasove – kao što su metan i vodonik sulfid – da proizvode energiju za njih, kako navodi Los Angeles Times.
Pored kaskada sa dagnjama, "zidovi" jezera su prekriveni crvenim, žutim i belim mineralnim talozima. "Ne očekujete da vidite [ove svetle boje] u blatnjavoj pozadini dubokog mora," istakao je Kordes. "To je veoma čudno. Mislim da je to ono što je zarobilo maštu ljudi. To je tako bizaran tip staništa."
